Babam Şiiri - Mehmet Emin Barslan

Koca çınardı, dağ gibiydi
Sanki bir aslan parçasıydi
Bir şeyler anlatmak istiyordu
Dalgın gözleriyle bakıyordu
Ayrılık vaktini his ediyordu
Dakikalar hızla ilerliyordu
Artık dünyadan ayrılıyordu
Gözlerimin önünde, yıkılıyordu
Civanparesine elvada diyordu
Artık her geçen dakikalar
Bir türlü geçmek bilmiyordu
Ölüm adeta bizi izliyordu
Bir umuttu bekleyişimiz
Ve bekliyorduk, çaresiz
Bir umutla bekledim
Umutla yaşama direnişini
Dakikalar hızla ilerliyordu
Öylece çaresiz kalmıştım
Dönüşü olmayan Yoldaydım
Bu derde bir çare bulmak lazım
Canımda onun canı Kokuyordu
Gözlerimizin içi kan ağlıyordu
Son sözü Rabbim Söylemiş
Her şey buraya kadarmış
Sesiz aniden bizi terketmiş
Canımı bedenimi parçalıyordu
Ayrılığı canımdan, Can alıyordu
Şimdi ben ne yapacağım
Sesini artık duymayacağım
Nefesini his etmeyince
Kime baba diyeceğim
Gözlerim uzaklarda
Bir gün döner diye
Boş hayaller kurmak
Sensizlik ne zormuş
Artık biliyorum
Dönüşü olmayan
Bir yola girdin
Gökyüzündeki yıldızlar kadar
Uzaklaşmıştı bana,
Hıçkırarak ağlamak istiyorum
Bir türlü ağlayamıyorum
Boğazım düğümlenmiş
Kan kusuyorum
Şimdi ben artık
Kime baba diyeceğim
Sensizlik ne zormuş
Garip bekes fekir babam.

Yazan: Cezmi Erdoğan
Düzenleyen:Mehmet Emin Barslan