Babam Şiiri - Hakan Kaaradağ

Ömür bir girdap çukuru
sen ömrüme neşe veren, tek kişisin babam.
Avuçlarımda bir hasret rüzgarı sen mutluluğuma
tek sebepsin babam.

Yine akşam oldu. Güneş bak kayboldu babam,
sensizlik ah babam işte sensizlik yine camıma vurdu.
Gözyaşlarım hasretin yoluna sel oldu. Sen yoksun yine
babam ellerin yok, gülüşlerin yok artık.

Geçmeyen zaman mı, yoksa derin acısımı
yine hasret çukurunda yüreğim ekmeğime toz bulaştı.
Tozlu kaldırımlarda kirletilen bir hayatın kavuğunda
yok oldum baba herşey kirlenmişti bir temiz sen vardın sende gittin baba sokaklar mabedim kaldırımlarsa evim oldu.

Ben yine geldim kalk desem topragına sarılıp ellerimi uzatsam gelebilirmisin bilmem, ama bilsem ki, geleceksin
ben senin için toprak olurdum babam. Bilsem ki, bir kez olsun bana gülümseyeceksin kalan ömrümü bir gülüşüne feda ederdim be babam.

Gözyaşlarımıda alayıp gideyim yine gelirim. Hani hep derdin ya bir gün ölürsem beni unutmazsın dimi diye
bende gülümserdim bu sözüne herkesin yokluğuna alışılıyormuş ama senin yokluğuna alışamıyorum işte.

sen gittin ama bilki babam nerede olursam olayım bende hep seninleyim...