.insanoğlunun can evi
.etle kemikle örmüşler
.bir yanına anne
.öbür yana baba demişler
.mushaf gibi her gece
,girerim içinize babam
vefadan yontulmuş bir dilim kaldı
bana da güya evlat demişler
mahsun çiçekli dünyam benim
ne tez savrulurmuş meğer insan
sana harman bana da har demişler
aynaların dili oldu elin izleri
anlımın yarısı sen yarısı ben
şimdi bir yarın da dünyada babam
bu hasrete işte kader demişler...........
Kayıt Tarihi : 21.6.2021 17:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!