Babam Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Babam dedim, işte ciğerim yandı
Seni anmak kolay olmuyor babam.
Yaşım altmış beşe geldi dayandı
Bu dünya kimseye kalmıyor babam.

Elinden emekli alın teriyle
Çalıştı didindi gücü feriyle
Evde ulu çınar gibi yeriyle
O yer kimse ile dolmuyor babam.

Seksen yılı ocak ayında öldü
Yaşarken ekmeği bizimle böldü
O güzelim dünya artık bir çöldü
Hiçbir şey hüznümü silmiyor babam.

Üç yıl sonra anam, ölünce o da
Ocağımız söndü boşaldı oda
Her iki acıyla ben düştüm ‘od’a
İnsan acılardan yılmıyor babam.

O’ndan geldik yine döneriz O’na
Ecel sırasında kalsak da sona
İnanıyoruz ki şüphe yok buna
Bazıları bunu bilmiyor babam.

Evin çınarıydın gölgen ağırdı
Sekseninde seni Rabbim çağırdı
Daveti sen duydun herkes sağırdı
Eceli gelmeyen ölmüyor babam.

Evin küçükleri büyürler nazlı
Elbebek gülbebek yaşantı ‘haz’lı
Hep hoş görülürler olmaz ikazlı
Kimse öyle nazar kılmıyor babam.

Behlül, dede oldun hanım da nine
Ölmeden öncesi hizmet et dine
Rüyama gelirdin beklerim yine
Demek giden geri gelmiyor babam.

05.06.2021