Babam Şiiri - Mahmut Hepvarol

lk ezanı kulaklarıma okuyan,
bayrak aşkını,
kalbime nakış nakış işleyen,
bana; insan olmayı öğreten babam,
gecenin ayazında, ekmeklerimize koşan;
ayağında yırtık BOTLARIYLA,
rüzgarı donduran ayazlarda;
nasır tutan elleriyle;
rızıklarımıza koşan babam,
biz doymadan sofradan aç kalkan;
bir pantolonla; yılları dolduran,
bizi giydiren;
kendisi yamalarla gezen babam,
OFFF OF! gidişiyle kalplerimizi kavuran,
ışığımızı söndüren;
kör kuyularda teselli aratan;
güneşimizi zindan eyleyen;
gölgesini hasret hasret
yudumladığım babam...

sen gittinya babam,
dağlarım toz duman oldu,
sevinçlerim hüzün,
mutluluk bana haram oldu,
gölgesi ömrüme, ömür katan babam,
sen gittinya; gözyaşlarımız kor,
ekmeğimiz alev; giydiklermiz kefen oldu,
sen gittinya babam; aşk bana azrail,
yaşamak; cehennem oldu cehennem oldu...

biliyormusun babam gittiğin gunden beri,
annem sadece nefes alıyor;
yemeden içmeden kesildi gül yüzlü eşin,
anlayacağın; bir ceset misali
sağa sola savrulur oldu,
hep aynı teseliyle;
hayat devam ediyor, annem diyorum,
dudaklarımda; üzülme diyorum,
kas katı gözlerle;
gözlerimin içine baka baka,
bu yetim kalbimi yaka yaka;
gölgesi yetiyordu be evlat diyor..
sanki; etlerim liğme liğme doğranıyor,
kelimeler bir bir,
küçük dilime saplanıyor sanki;
yutkunamıyorum yutkunamıyorum,
atanı kaybetmek ne zormuş babam,
ne zormuş...

kardeşlerimi sorarsan,
hepsi gurbet ağacında,
sonbahar yaprağı misali;
bayramdan bayrama bir selam oldular;
anlayacağın bir garip yabancı işte;
çınar devrilince mevsimler hep sonbahar;
koskocaman aile;
rüzgara kapılan yaprak oldu;
anlayacağın dağıldık be babam; dağıldık,
sen varken kardeş olan;
sen yokken hiç olanlarmış be babam...

birbirinizi kollayın,
sarın sarmalayın derdin,
her öğütün senle öldü be babam;
ne biz bize yeter olduk,
ne de sen unutuluyorsun be babam,
yetimhanelerde yaşıyor sanki kalbim,
ne zormuş sensizlik;
ne zormuş atasız kalmak, ne zormuş...

en çokda içimi yaralayan,
o kuyuya atlayıp,
üzerine bir bir koyduğumuz,
tahtalar varya;
helede kefenindeki o minik kan damlası;
göz bebeklerimden gitmiyor babam,
sanki gözyaşlarım kanlar
içinde akıyor babam,
gözyaşlarım bir bir doğranıyor sanki;
her damla bir tahta oluyor,
of be babam of sensizlik
ne zormuş babasız kalmak ne zormuş
seni çok seviyorum kanım babam
çok seviyorum...