Babam Şiiri - Ahmet Arslan Alaçamlı

Dokuz yüz yirmi sekizde Aşağı Mürküç’te
Zemheri soğuğuna doğmuştu babam
Okuma yazmayı öğrendi davar peşinde
Köyünden dışarı hiç çıkmadı babam

Askerliğini İstanbul Sarıyer’de yaptı
Askerlik onun görüş ufkunu açtı
Askerlik bittiğinde anamla düğün yaptı.
Artık mutlu bir aile reisiydi babam

Köyde azdı toprağı, düşüktü geliri,
Zordu hayat, parlak değildi geleceği.
Belirledi sonunda göçeceği yeri,
Taşındı baharda Alaçam'a babam.

Güven verirdi çevresine güler yüzüyle
Nüktedan sayılırdı hazır cevap yönüyle
Ağzından bal damlar söylediği sözüyle
Kimseyi incitmemeye çalışırdı babam

Çocukların eğitimi için her şeyi yaparım
Köyde oturan çocuklara evimi de açarım
Onların eğitimine bir fiske tuz katarım
Bu anlayışla yedi çocuk okuttu babam.

Hiç gocunmadan belirtirdi kendi eksikliğini
Zamane gerçeğiydi eğitimsizliğinin nedeni
Öğretmen yaptım ya kız kardeşinle seni
Ben de öğretmen sayılırım derdi bana babam

Onun evlatları olmakla hep gurur duyduk bizde
Onsuz yaşamak çok zor, acısı her an içimizde
Arslan’ım umarım, dilerim ona benzersiniz sizde
Fevkalade bir insandı benim rahmetli babam.

Ahmet ARSLAN-Temmuz 2018.