Babam Şiiri - Gönül Ünal

Babam gelirdi
Güneş doğardı evimize.
Sarı-yeşil nemli gözleri
Sıcak gülüşüyle bakardı
Özlemişti besbelli
Sarınca kollarıyla bizi
Unuturdu kara asfaltı.

Kara asfalt derdi hep
Halbuki çok severdi emektarını
Sıkıntılarını saklardı kara asfalt
Güneşini eve ayırırdı.

Tek tek okşardı başımızı
Sonra elinde kalan en son lokma gibi
Anneme saklardı esas
Sarı yeşil nemli özlemli bakışını

Daha bir neşelenirdi.
Yine gitmek aklına düşerdi
Ama olsun şimdi gelmişti ya işte.
Şöyle uzanacaktı köşesine.
Sevdiği yemekleri yapacaktı annem
Erişte kesecekti tane tane
O seyredecekti

Sonra borçları soracaktı bakkalın
Fırının,elektrik,suyun
Çocukların okulunun
Fırına çoksa borç
O ertelenmeliydi belki
Bir daha ki gelişine.

Sonra kahveye uğrayacaktı
Özlenmişti eski dostlar
Biraz memleket meseleleri
Biraz kara asfalt konuşulacaktı.
Annem çayını demleyecekti
Çorbasını içince kahvaltıda.

Yine gitmek düşerdi aklına.
Ama olsun gitmemek olmazdı.
Ekmek parasıydı kara asfalt.
Olsun yine gelecekti ya.
Yine çocukların gülen gözlerini görecekti ya.

Hep gitti,hep geri geldi
Kamyonların motor sesini tanır mısınız?
Eve yaklaşınca nasıl neşelidir!
Cama kapıya çıksın diye çağırır
Hiç benzemez gidişindeki hüzne.

Karaydı asfalt ama
Hep seni bize getirirdi.
Şimdi gittiğin yerden
Hiç gelmiyorsun baba
Bayramlarımız yalnız kaldı.

GNL