Babam Şiiri - Selahattin Katar

Hatırlıyorum dün gibi,
Sabah birlikte uyanırdık hep,
Daha güneş doğmadan
Bir tandır ekmeği
Varsa bir iki pişmiş yumurta,
Ya da bir parça peynir
Olurdu azığı naylon bir poşet içinde.
Düşerdi yollara, hep erken başlardı işe
İşçiydi, hiç terfi etmedi
Akşam yolunu beklerdik
Kirli mi desem, toz toprak içinde elbiseleri
Ve siyah lastikleri
Güneşten kararmış yüzü

Yürüyüşünden tanırdık ta uzaktan
Yarışırdık kardeşlerimle kim önce elini tutacak diye
Hissederdik nasırlaşmış sert avuç içlerini
Uçardık mutluluktan, o sıktıkça elimizi