Babam Şiiri - Dilek Söylemez

babam, baba mı? oda nesi
çoktan unuttuğum insan sesi
anlamadım, anlatamadığım kendisi
şimdi çok uzaklarda nefesi

onlu yaşların bitimiydi
yeşil kundakla kapıya gelişi
vedasız, sessiz sedasız gidişi
kulağımda annemin dinmeyen, feryat edişi

tek babam sanırdım giden
okulda yardım çuvalını sırtıma vurduğum da
bir tek kendimi özel sanırdım
yetimliğim, indirim olsun diye kullanıldığın da

çocukluk ve gençliğe çarpı koyup büyormuş insan
ağızlar da çürümüş, kokuşmuş lisan
dostlukları yalan, gülüşleri bayat
babasız da yürüyormuş hayat