Babam Şiiri - Fikret Yıldırım

bugünkü ben bugünde değil
bugünkü gün bende değil
soran olursa görmedik deyin
kendine gittiydi, efkarlı ve dalgın

babamı özledim bugün
başucuna bir tas su dökesim
yanına usulca uzanasım
sırtüstü yanyana yıldızlara bakasım
ve öylece yamacında zamansız

kalksa, derler ya hani, diyeceğim çok
söylediydim ben, yok
yürümüştük saatlerce baba-oğul köprüsünde
bir yanı sonsuz bilinmez, sonlu bir yanı, bilinir

sonra bir telefon
-aklıma manyak manyak şeyler geliyor oğlum!
-ne ki baba, o nasıl söz
-ölüm oğlum ölüm...
ve ansızın bir telefon daha ertesi gün
-gel, baban seni bekleyemedi

şimdiyse hep bekler beni
ben de onu
uzanır yanıbaşına gözlerim dolu