köhne bir meyhanede
rakımı yudumlarken
ölmüş olan ve meyhaneye
hiç girmemiş babamı gördüm
babamın karşısına oturup hiç rakı içmedim
köhne bir meyhanede
babama uzun uzun bakarak içtim
karşımda bir adam oturuyor
dışı babam içi başka bir adam
her kadehi kaldırdığımda babamın
gözüyle bakıyor kaşı mimiği babam
kendimi sarsıyorum kendime geleyim diye
karşında oturan başka bir adam
baban içki içmez meyhaneye gitmez
kafamı önüme eğiyorum gözümü kapatıyorum
kafamı kaldırıp gözümü açtığım da
babam bana kadeh kaldırmış şerefe diyor
köhne bir meyhane içinde ben karşımda babam
bir çok insanın burun büküp girmediği
hakir görüp arkasını döndüğü
o köhne meyhane hayatta yaşamadığım
ve yaşayamayacağım benle babamı barındırdı
Kayıt Tarihi : 18.10.2015 01:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!