Babam Şiiri - Sibel Kılıç Sevdayeli

Anlatmakla bitmez yazmakla bitmez
Hallerim perişan sen yoksun babam
Derdi destan edip dizmekle bitmez
Dillerim perişan sen yoksun babam

Mezar taşlarını dizip döşeyen
Geçim kıt kanaat darda aşiyan
Göçüp gittiğinden beri üşüyen
Ellerim perişan sen yoksun babam

Ölü bildiklerin kalktı sağ oldu
Güvenilir yerler tuzak ağ oldu
Eski dostlar kahpe karlı dağ oldu
Yollarım perişan sen yoksun babam

Tarladaki bolluk bereket çöktü
Asırlık çınarlar yaprağın döktü
Lale nergis sümbül boynunu büktü
Güllerim perişan sen yoksun babam

Bazı an parklarda bazen sokakta
Gözlerim kan revan ellerim hakta
Öpüp kokladığın pembe yanakta
Allarım perişan sen yoksun babam