Babam Şiiri - Mehmet Muçu

Yine gölgende kaldım baba…

Korudun kolladın, koskoca bir yılın ardından

Ve koskoca bir yıl geçerken,

60’ lı yaşların verdiği erdemin gölgesindeyim…

O mavi gözlerin, sarışın siman, ak düşmüş saçların

Her birisi benden öte, benden ziyade bir muhteşemliğe sahip

Bilirim sevmenin de en iyisini yaparsın sen baba

Her güzel gülümsemeyi, her ukdeli bakışı ve her anlamlı sözü

En iyi sen söylersin…

Ben sen değilim baba, biliyorum!

Ama doğru değil mi, kalbimiz birlikte atıyor her sabaha başlarken

Doğru değil mi sarışın sevdam?

Her gün başucumda durmuyor musun?

Her gün bana bakarak,

Hadi kalk oğlum bugünde yeni bir güneşle tanışma vakti demiyor musun?

Evet baba, haklısın yeni bir gün yeni bir güneş

Yeni bir ocak ayının 19’u.

Seninle bir şey konuşmam gerek baba, yardım etmen lazım bana.

Ben sen değilim, biliyorsun.

Artık karar veremez oldum bazı durumlara, karşı gelemez oldum bazı anılara

İsyan edemiyorum bu çaresizliğe fütursuz, anlamsız, yaşamsız

Yardımın gerek baba,

Görmüyor musun yapamıyorum sensiz.

Ben sen değilim baba biliyorum; bastıramıyorum, baş edemiyorum

Ama en az senin kadar, bende çok özlüyorum

Seni çokça seviyorum!

Not: Dünyanın tüm çocuklarına, babalı dünyalar diliyorum…