hiç uyuduğunu görmedim
sabah erkenden kalkar
ya sobayı yakardı
yada ahırda hayvanlara bakardı
fakirdi ama gönlü zenğindi
yamalı pantolundan utanmaz
ellimizden tutup okula götürürdü
yarı aç yarı tok gezer
hep gülümserdi
parmak araları sararmıştı
tütün içmekten
hüzünlüydü bakışları
ama hep umutla bakardı
yarınlara geleceğe
bir dağdı arkamızda duran
ne karı eksilirdi
nede güneşi
öylesine yüça vede ulu idiki
dim dik ayakta büyütü bizi
büyüdük yuvadan uçtuk
halen üzerimizde
kol kanatır
insanların en yücesi
emklerin ödenmez
emekçi babam
Kayıt Tarihi : 15.6.2014 22:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhlis Şutanrıkulu](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/15/babam-610.jpg)
Babam derim
Tamamlayamazsın.
NE annelerin ne de babaların hakkını ödeyemeyiz, onlar ömürlerini bizler için harcadılar.
Tebrikler Sn. ŞUTANRIKULU
TÜM YORUMLAR (2)