Babam Şiiri - Tarık Çıtak

Önde hep sen yürürdün,elinde tüfeğinle
Ardına düşerdim ben,o çocuk yüreğimle

Çatmaca'dan sonrası yorardı dizlerimi
Gizlerdim yüreğimde çocuksu hislerimi

Yağmurlar damlıyorken,sapsarı yapraklardan
Bıldırcınlar kalkardı,bastığın topraklardan

Attığını vururdun,çünkü sen bir babaydın!
Akşama ziyafet var,derdin ki 'gözün aydın'

Türkü söyler,saz çalar,arada demlenirdin
Çok çabuk duygulanıp,çiy gibi nemlenirdin

Pek yatkındı ellerin iğneye,sünnetlere
Alışıktın bilirim övgüye,minnetlere

Bırakıp da erkenden müdürlük makamıı
Açmıştın geçim için arzuhal dükkanını

Şaşardı hukukçular yazdığın dilekçeye
Kızmazdın biliyorum,bir sürü beleşçiye!

Güler yüzün,o neşen bir kere eksilmedi
Yüreğim hep gururla 'bu benim babam' dedi

Ben şimdi olgunlukta,sense yolun ucunda
Gönlümüz epey daha yol almak umudunda

Babalar ölümsüzdür,öyle değil mi hacım
Ben senin çocuğunum,hâla sana muhtacım...