Babam Şiiri - İbrahim Cuma

Çorak bozkırlarda bir yağmur gibi
Gönlümüze her dem yağ da kal babam
Yağmurdan sonraki parlak nur gibi
Öyle güneş gibi doğ da kal babam"

Adamlıkta güçlü modelim sensin.
Bu cana bugünsün , yarınsın, dünsün.
Hayat renklerimde solmayan yansın...
Can evimde yüce odamsın babam

Kendimi bildiğim ilk günden beri,
On parmakta ondur onun hüneri
Çocukça dünyamın eşsiz lideri…
Yuvamıza tahtı kuransın babam…

Yalnızken çarşıdan bir ayran içmez
Bizsiz tek lokma aş, ağzından geçmez.
Hiçbir evladını ayırmaz seçmez.
Yedimize sofra serensin babam.

Sabah namazında işine gider,
Bizlere gün boyu ömrünü adar.
Günler aya aylar yıla devreder
Ömrünü bizlere verensin babam…

Akşam işten döner, bıyıktan kıs kıs
Ta yürekten güler o kendine has
Almak isterim de yanaktan makas
Gölgenden boyuna varamam babam

Karnımız toktu hep sırtımız pekti
Bizim dünyamızda babamız tekti.
Yükümüzü babam her zaman çekti
Gönül tahtımızda duransın babam…

Ne sözcükler yeter, ne de söz biter
Babamın yüreği göğsümde atar
Sensiz ne gün doğar, ne de gün batar
Varlığa yokluğa oransın babam…