Ne zaman gurbet görünse
Babam yanımda olurdu.
Gözleri kaygıyla dolar,
Yüklenirdi tahta bavulumu
Yola koyulurdu.
Nereye gitsem
Treni seçerdim
Tahta bavulum,
Varım yoğumdu.
Nefes nefese gelen her tren,
Çığlık çığlığa kalkardı,
Yufka yürekliydi babam,
Bir düdük ötse hemen
Hüzne boğulurdu.
Ne zaman esenleşmek istesem,
Bir el sallasam,
Rengi solardı,
Telgraf tellerine bakar
Yakarışa dururdu.
Lokomotifler koşarken raylarda,
Buğulanırdı camlar,
İstasyonlar ıssızlaşır
Babam burulur
Bir hoş olurdu.
Kayıt Tarihi : 20.9.2013 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!