Babam Şiiri - Şakir Yakan

babam öldü, 18 yaşımda
bir ocak akşamı dokundum
hastane morgunda
soğuktu, donmuştu babam
ağlamak istedim, gözyaşlarım kayıp
oysa hep sıcaktı o, gördüğüm en kara kışta

sonra bir gün aniden
babam öldü, 18 yaşımda
sonra hiç girmedi rüyalarıma, babam kocaman bir kayıp
sonra öldü bütün pelerinsiz hayal kahramanları
sonra ağlamak istedim hep (tüm) kayıplarıma

60 tı babam öldüğünde, kahramandı ya
70ini de 80 ini de görürüm diyordum çocuk aklımla,
60 tı neticede, son gördüğümde bi ocak akşamında,
kırmızısını sevmezdi, sarı elma yerdi
sigara içerdi, öksürürdü kuru kuru
rakıyı buzsuz içerdi, sarhoş olurdu
kısıktı sesi, canı isterse türkü söylerdi
küfür etmezdi öyle, satmazdı dünyayı
kafası attı mı en fazla 'p.z.venk' derdi
dalgasını geçerdi hayatla, kahır biriktirmezdi

sonra bir gün aniden ne olduysa artık
babam öldü, 60 yaşında
ben daha 18'im, bıyıklarım terlemiş, çoktan
karşımda koca bir hayat, karşımda koca bir yalnızlık
karşımda dört duvar soğuk buz gibi
baksan benzer sureti, ama çok farklı teni
anladım soğuktu, donmuştu babam,
bi hastane morgunda

ağlasan ağlayamazsın, gözyaşların kayıp
ölüye ağlanmaz ki hem ağlamak kocaman bir ayıp
oysa sımsıcaktı babam, sarı elma yediği
kış akşamlarında
ve bir kere gülse direnirdim gördüğüm en kara kışa

babam öldü, bir ocak akşamı
tam olarak söylersem, yıllardan 93
ocağın yedisi, en önemlisi mübarek cuma akşamı...
ben 18'dim babam 60 yaşında
80 ini göremedik bari 70 ini görseydik
dediğim oluyor bazen ama buna da şükür

soğuk bi hastane odasında öldü babam
babamdı, adamdı, (canımdan) candı
canımın yarısı vardı babacığımda
gittiğinde çok canım yandı
söylemedim kimseye ama sızısı kaldı hep
ta şuracığımda...

Şa(k) ir