Babam Şiiri - Akif Tütüncü

Demir yolunda bir işçiydi babam
İlk yükünü evden alırdı
Erken büyümenin yorgunluğundan

Babasız büyümüştü
Erkenden evlendirilmişti annesi
Birde kız kardeşi vardı bakacağı
Oysa hep okumak istemişti

Ailesi defteri
Rayları kalemi oldu bir ömür
Yazdı yazdı vagonlarla
İçindeki bütün yolculukları

Babası da işçiydi
Ölmüştü
Daha on sekiz yaşında
Sarıkamış denen o buz dağının altında

Her ikisi içinde
Sadece kelimeydi baba
Ondandır bazen
Bir toz gibi ezik
Bazen aslı taş gibi sert