Babam Şiiri - Ayten Çobanoğlu

Kendimi bildiğimde sen vardın yanımda, Senin yanımda olduğunu bilmek en büyük güvencemdi, Benim babam var derdim kendi kendime, Hep uzaktaydın ama muhakkak gelirdin, Sen gelince bence ev şenlenirdi, Eve ışık gelirdi,neşe gelirdi,telaş gelirdi, Sen gelince babam ev yaşardı, Bağır bağır bağırırdı duvarlar, Evimize sen gelirdin babam, Seni ilk ben yıktım babam, Seni canından çok seven ben, Senin üzüldüğünü farkedemedim, Benim ayaklarım yere değmiyordu, Senin üzüldüğünü farkettiğimde, Koca bir duvara toslamıştım babam, Ve yine yanımda sen vardın, Sen babam sen varya sen, Benim etim kanım ecdadım, Babam canım babam, Senin yaşlandığını görmek isterdim, Ama sen yaşlanmladın babam, Bizleri beni erken terkettin, Babam toprağın toprağım, Ben senin toprağına gideceğim, Senin toprağını tanıyıp, Seni oralara taşıyacağım, Hani dedemin mezarına gitmiştik seninle, Seni ilk o zaman ağlarken görmüştüm, Babalar ağlamaz derken anlamamıştım, Dokuz yaşındaydım baba anlamadım, Bana yazdırırdın dilekçelerini, Canım babam birde kızardın, Onların yazıları güzel ama, Onlar anlamaz sen yaz derdin, Seninle bir şeyler yapmayı ne çok severdim, Evet babam sen varya sen bana hayatı anlatandın, Ufak ufak konuşmalarımız geliyor aklıma, Arada o kadar derin boşluk var ki, Ben sana değil kendime yaptım en büyük kötülüğü, Babam rahat uyu,seninle ara ara dertleşecez artık, Sen beni dinleyeceksin ama ben seni duyabilecekmiyim, Keşke şimdi yanımda olsaydın, Seninle sohbetler edebilseydik, Babam gözümde yaşım,gönlümde sevgin