Babam Şiiri - Mustafa Hamiş

Babam vardı dağlara bedel,
Günleri geçerdi elinde bel,
Çalışırdı tarlalarda özel,
Bu günden iş arardı günlerce evvel.

Hayatında kimselere küsmezdi,
Çocukları bile üzmezdi,
Yıllarca toprakları yırtar giderdi,
Ellerinde torbalarla eve gelirdi.

Gözlerimiz onun gelmesini beklerdi,
Sevinir umutlarımız yeşerirdi,
Bizleri görünce gözleri gülerdi
Yorgun argın geçmişti günleri.

Bizlere bildirmezdi çektiği çileleri,
Dalardı uzaklara gözleri,
Düşünürdü sabah yapacağı işleri,
Zor geçerdi geceleri düşleri.

Kayıp olmazdı gönül izleri,
Komşu arkadaşlarla olurdu hüzünleri,
Çalışmıştı günlerce yarılmış elleri,
Olurdu yağlı hamurlar melhemleri.

Evlerimiz şenlenirdi gelirdi babam.
Sofraları yere sererdi anam.
Bizlerin yaşantıları sanki dıram,
İçim sızlar olurdu yaram.

Kader sanki yazılmıştı alnına,
Gelecekleri bilirdi başına,
Kötü günler çıkardı karşısına,
Kızmazdı hiç bir zaman yarınlarına.

Kimselere bildirmezdi hastalığını,
Getirirdi anama aylığını,
Esnaflara dağıtırlardı borçlarını,
Alırdı evimizin ihtiyaçlarını.

Zor geçmişti günler çalışırdı,
Kimselere muhtaç olmazdı,
Günler olurduki aç yatardı,
Kimselere gücenmez kahırlanmazdı

Kimselerin karşısında bükülmezdi,
Elinin emeğiyle geçinirdi,
Ekmek için kapılara gitmezdi,
Doğru yaşar yıkılmazdı,

Mustafa hayrandı babasına,
Severdi onu basar bağrına,
Hasretti sevgili anasına,
Sevdiklerini koymuştu dünyasına.