Babam Şiiri - Müjgan Kızıleniş

düşlerimde,
omuzlarında hissettim kendimi
her daralışımda attım kendimi o eski sokaklara
hep oralarda saklı kaldı sana sevdam.

içimde,
dolduramayacağımı bildiğim yokluğunla
büyümeyi sevemedim bir türlü
işte böyle çocuk kaldım.

herşey bir yana...
yangın var yüreğimde
ölümden korktuğunu sanıyordum
yeni yeni anlıyorum seni
seni ve
ölümden çok önceki ümitsizlik hallerini.

dedim ya hani çocuk kaldım...
çocuğum işte
ama nasıl özledim bilsen,
nasıl özledim,
herşeye rağmen
o adam yüzünle hayata gülümseyişini...

hasretle uyanıyorum pek çok sabahlara
gözyaşlarımda sen,
saçlarımda ellerinin kokusu var babam...