Babam.... Şiiri - Hasan Yıldız

BABAM...

Bizi babam büyüttü
Alnın terinde besledi hepimizi
Yetmez diye helâl bir lokma için
Cebindekine kızardı çoğu zaman
Kişi başına bir ekmek eder mi yüz lira?
Büker mi Yüz lira garip babanın belini?
Ah ulan para... yokuğunada varlığınada...

Ve çile...
Sırtında yamalı sako başında eski bir kasket
Saklısında kenarları işlememi mendil
Bir gömlek giyerdi al ile mor arası
İkincisi yok ikincisi ekmek parası...

Kara lasitik çıkmazdı ayaklarından
Üç çentik açardı kaybolur diye
Üç çentik... umuda öğün taşıdı senelerce
Ve gözleri huzurdu sözleri öğüt
Gölgesi serin boynu bükük
Yan basan topukları dik duruduru hayata
Yılarca o çınara sığındık
Büyüdük serpildik düşe kalka

Kolunda kuvvetti..
Kalaylı tasta ayran bulgur pilavı kuru soğan
Bazlaması elinde işe giderdi babam...
Çok sonra anladım ki baba olmak büyük erdemdi
Allah ne verdiyse esirgemeden evlatlarına verdi...

Gittin..
Bir yamalı sako bırakarak gözlerimde
Üç çentikli kara lastik ve kenarları işlemli bir mendil
Birde bir ömür yaslı anne bırakıp

Gittin...
Yetim koydun oğlunu kızını
Ömrün sayfasında iki taş ortasına yazılarak
Yan bastığın toprağa arasına gitin....

Gittin...
Ellerimi koynumda vebalini boynumda bırakarak
Sormadan yormadan usulca
Azraille kol kola

Gittin...
Yokluğun yoksulluğu aratıyor babam
Hasretin her daim kanatıyor babam

Kulhasan