Bir adam var...
Ufak tefek
Ama yaptıkları büyük
Gençken o da yalnız yaşamış
Gün gelip evlenmiş
Taş kalbi zamanla yumuşamış
Ne yapacağını bilememiş
Söküp atmış hemen
Beğenmemiş
Yüreğinden kopardığı çamuru
Zamanı geçmeden yoğurmuş hamuru
Ömrünün sonuna doğru
Heykeller yapmaya başlamış elleriyle
Küçük küçük
Bir adam var...
Düşüncelerinde olduğumu bildiğim
Kalbine bir an olsun giremediğim
Belki de hamurumdan
Bir adam var...
Şimdi, uzaklarda bana
Yerini bildiğim
İşte ben
O adamın
Sertleşen hamuruyla yaptığı
Son eseriyim
Kayıt Tarihi : 28.11.2002 03:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!