Babam Şiiri - Ayşe Manav

Sizin babanız bırakıp gitti mi
Acılar yüzünüzü bıçak gibi keserken
Titrek ve cılız mum alevine gizlenen umut
Ve elinizden hiçbir şey gelmeden

Sonra o yok dediler
Buz oldum dondum
Taş oldum
Duvar misali
Hissiz, cansız, yıkık

İki nefeslik ömrün hayata sıkışıp kalması gibi
Sen gideli hiçbir şeyin tadı yok buralarda
Tarifsiz, avuntusuz yüreğim yanmakta
Sensizliğin tarifi yok, açıklaması da

Bazen çok uzaklardan gelir sesin
Uykumdan sıçrarım neşesiz
Ne zaman resmine baksam
Çağlayanlar coşar sessiz sessiz

Yıllar geçse de aradan
Elimde en sevdiğin çiçeklerle
Unutmadığım sıcaklığına inat
Kapanacağım buz gibi bir mermere.

Seni çok seviyorum diyeceğim
Yattığın yerde rahat uyu
Belki duyarsın diye.