Babam Şiiri - İbrahim Kavas

Nüfus cüzdanında yalnızca doğduğu yıl yazılı, rahmetli ninemin deyişiyle 'pekmez kazanları zamanı',iki odalı, toprak damlı bir evde doğmuş sevgili babam.Sobaları olmadığı için ocakta yakılan ateşle ısınırlarmış kış boyunca.İlkokulda iken, arkadaşlarının kullanıp attığı defterleri alıp, kayıp kutusundan aldığı silgilerle silerek ve kalemlerle bitirmiş okul çağını.Okulu bitirince bir marangozun yanına çıraklığa vermişler.Zamanla ustasından habersiz yaptığı oklava, senit, kirman gibi gereçleri satarak ve harçlığıyla evinin bütçesine katkı sağlamış.Gençlik yıllarında ise çevre köylerde ev, cami, okullara çatı kurarak, yol yapımında köprülere kalıp tahtaları çakarak geleceğini hazırlamaya başlamış.Askerlik, evlilik derken üç çocuk.O yıllarda ilçemizde açılan yatılı okula marangoz kadrosuyla memurluğa atılmış.Kapı, pencere, masa, pano yaparken, işçiliğini gören okul personeli evlerindeki resim, panolarına çerçeveler yaptırırken, ince ve göznuru isteyen işçiliği ile tanınan, aranılan bir usta olmuş.Babasından kalan evini adeta konağa, küçük bahçesini cennete çevirdi diyebilirim.'Ata yadigarı' dediği bu değerlerini gözü gibi korur hâlâ.Yetiştirdiği meyve ve sabzeleri 'kendi mahsulüm' diyerek dağıtır eşine, dostuna övünerek.Hobi olarak bir çok hayvan yetiştirmiştir, bize hayvan sevgisi aşılamıştır böylece.Bir bebeği severken bile ağlayacak kadar duygusaldır benim babam.Çevresinde sevilen, saygı duyulan bir insandır O.Sağlıklı ve uzun ömür yaşamasını dilerim allahtan.Hürmetle ellerinden öpüyorum canım babacığım...