Babam Şiiri - Memet Zeki Ateş

Kaza kaza boz toprağı,
Elin kolun durdu baba.
Yeşerttin dalı yaprağı,
Meyvesini verdi baba.

Evlek evlek karık karık,
El nasırlı çatlak yarık.
Kuruyunca sıkan çarık,
Ayağını vurdu baba.

Helalinden pişti aşın,
Her zaman dik durdu başın.
Eşin,dostun,arkadaşın,
Çok nimetin yerdi baba.

Hanede hep mihman görmek,
Varı,yoğu dosta sermek.
Ağırlayıp sofra kurmak,
Genlerinde vardı baba

Adaletli karar vermen,
Hep haklıdan yana durman.
Bağışlaman ve hoş görmen,
Halk’tan rağbet gördü baba.

Doksana değmişken yaşın,
Ağzındaydı ana dişin.
Peşinde koşarken işin,
Ömrün sona erdi baba.

Hem yokluğu hem varlığı,
Hem kavgayı hem dirliği.
Ayrılığı ve birliği,
Gözün neler gördü baba.

Dost akraba,hısım dünür,
Seni hızır diye tanır.
Zeki Ateş büyük onur,
Duyuyorum derdi baba.