Babam Şiiri - Hasan Hüseyin Anmak

Babam
*Bir nefeslik uzağındayım, gözyaşları içinde*

Bir özlem var
Bir hasretlik var
Nasıl bekliyorum bilsen
Tütüyor burnumda yokluğun
Koca şehrin göğündeki saklı sis gibi
Nasıl kaydın zamanın avuçlarından
Yelkovanla akrebin durduğu bir anda
Su gibi akıp gittin sesiz sedasız
Bazen kahrediyorum kendime
Keşke seninle aynı gün ölseydik
Dayanılmaz bir özlem çöküyor
Her gün doğumunda bir gün öncesinden ağır
Gidişin sabaha karşıydı
Sağ gözünde bir damla yaş
Dudaklarında içtiğin suyun son nemi
Veda etmeden, alıştırmadan, sessizce
Gideceğini kimseye söylemeden
Yatağından tavana dikip gözlerini

Yanağımdan bir son sen düşerdi
Gözyaşlarım toprakla buluşurdu sessizce
Yıldızlar kayıverdi gittiğin akşam
Takvimlerde saklı bayramlar kayboldu
Ellerini aradım öptüğüm, nasır tutmuş
Sevdiğin her şeyi görüp alamadım, almadım
Onların tadı olmaz diye yokken sen
Keşke seninle aynı gün ölseydik
Belki sabah yeniden doğardı yerinde

Bil ki bir gün, çok yakınında olacağım
Özlemim de sen, yokluğunda annem
Yüreğim bomboş bir şekilde
Bir yanım sen, bir yanım yetim
Bir avuç toprak babam…. Çaresizim
Bir sesleniş uzağında yaralıyım
Aman vermez şu siyah geceler
Rengi yitik aynada kaybolmuş babam
Hiç sevmedim haziran ayını
Takvimlerin yapraklarını koparmak geliyor
Yakmak geliyor içimden
Sonra savurmak mevsime küllerini
Gün babalar günü hep aynı tarih
Dayanamıyorum, kahroluyorum, ağlıyorum
Keşke seninle aynı gün ölseydik
Cennet kokan babam….çaresizim

1998 YILINDA VEFAT EDEN BABAM ERTUĞRUL ANMAK’A İTHAF EDİLMİŞTİR.