Babam Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

BABAM

Bir ulu çınardın,vakarla duran,
Yetim sevindiren,yaralar saran.
Garibin,mazlumun halini soran;
Kimse senden incinmedi nur babam.

Kale bedenliydin,selvi boyluydun,
Tevazu sahibi,asil soyluydun.
Kötülük sevmeyen,melek huyluydun;
Musa ile yolun olsun Tûr babam.

Dilin Besmeley di,ilmin Kur-an dı,
Sevgide rehberin Veysel Garân di.
Sabır Arkadaşın Eyyup yaren di;
İnşallah Kevser de yüzün yur babam.

Göstermezdin amma candan severdin,
Ayağıma diken batsa inlerdin.
Kıyamete kadar dolmazki yerin;
Mertebene ulaşmak mı sur babam.

Duacımdın ben kapıdan çıkarken,
Şemsiye olurdun yağmur yağarken.
Bana neydi dünya sen başımdayken;
Yokluğuna alışmak mı zor babam.

Bir rüyama gelsen öpsem elini,
Koklasam zülfünün bir tek telini.
Öyle özledimki nur cemalini;
Hasretin içimde yanan kôr babam.

Başın kaldır hele bir dünyaya bak,
Ayaklar baş oldu,başlarda ayak.
Zengin olmuş bana gülüyor hodak;
İşte bunlar Etem-i ye kor babam.

İbrahim Etem EKİNCİ 09.08.2008 Ankara