Babam Şiiri - Sevim Demircan

Kalk artık o yataktan babam
Söyle ne zaman açacaksın gözlerini
Ne zaman son bulacak bu çaresiz bekleyiş
Dakikalar birbirini kovalarken
Söyle ne zaman ‘kızım uyandım, geliyorum’ diyeceksin
Şimdi seni bekliyoruz baba
Aç artık gözlerini
Bitsin artık bu bekleyiş
Elim kolum bağlı beklemek canımı acıtıyor
Seni böyle görmeye dayanamıyorum
Aç artık gözlerini baba
Bak ailen seni bekliyor
Ne olur bizi bu yalancı dünyada yalnız bırakma baba
Sen olmazsan bize kim bakacak?
Evimizin bacasını kim tüttürecek?
Olmuyor sensiz olmuyor baba
Bu evin tadı da tuzu da sensin baba
Söyle ne zaman açacaksın gözlerini
Artık yoğun bakım kapısı önünde beklemek istemiyorum
Benim için bizim için ailemiz için
Hadi aç artık gözlerini
Vermeye dayanamam seni kara toprağa
Koymaya dayanamam seni kendi ellerimle
O soğuk karanlık toprağın altına koymaya
Yapamam yapamayız baba
Görecek daha güzel günlerimiz var daha
Benim mezuniyet günüme geleceksin
Hadi aç artık gözlerini çık
Çık artık şu kapının arkasından
Şimdi seni bekliyorum baba
Musalla taşına koymak için değil
Birlikte beraber yürüyerek evimize gidebilmek için
Aç artık gözlerini babam
Seni çok seviyoruz babacığım.
(bir kaza sonucu yoğun bakıma alınan ve orada bir hafta boyunca kalan babama ithaf ediyorum)