Babam Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Ben çok küçükken gitmişsin bilemedim seni
Hiç mi ardına bakmadın özlemedin mi beni
Nasıl verdin anlayamadım o koca bedeni
Azrail ile dostluk olmazmış ağladım babam

Hep gelirsin sandım pencereye bakarak
Geceler boyu anamla çırampaları yakarak
Boynumuza yetimlik damgasını takarak
Azrail ile dostluk olmazmış öğrendim babam

Büyüdüm hep boynum bükük kaldım alemde
Dostların arkadaşların verdiği her selamda
İçime bir hüzün dolar ağlar ararım semalarda
Azrail ile dostluk olmazmış çözdüm babam

Hep senin özleminle kavruldum anama sarıldım
Çoğu zaman insanlara küstüm kainatta darıldım
Hırsımdan çatladım hasrettinden kavruldum
Azrail ile dostluk olmazmış özledim babam

Başım eğik sanki dünyanın mağduruyum ben
Benim halime girenler olduysa da dem dem
Yaralarımı sarsada amcam ile yaşlı dedem
Azrail ile dostluk olmazmış anladım babam