Babam - 4 Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

on sene evveldi
babamı kaybedeli
bendim o
hüznünü yıllardır gezdiren
hasreti
bir gölge gibi takip eden
o bendim
cenazesine yetişemeyen
başı ellerinin arasında gezen
ve,
aklıma düşse ne zaman
içimi titreten
ruhumda bir boşluk
bir acı koşar
“..baba dedemi gördüm rüyamda..”
bu sabah anlattı kızım
bir rüyayı
birden vurulmuşum
benzim sarardı
“..yemyeşil bir bahçede
konuşmak için beni çağırdı
konuştuk
ayan beyan mı..?
kızım..! ! nasıldı..?
“..baba sağlığında ne ise aynı..
az sonra
babaannem geldi
oturduk güzeldi
hatta yan komşunun bahçesi
kuru olmalı ki
ona “…bahçeni sula..”.dedi
dedemin oldoğu yer
güzel bir bahçe baba
ankara’da ki evin bahçesi gibi
çok bakımlı düzenli
ağaçları bereketli
dedenin yüzü..duruşu..hali nasıldı kızım..?
dedim ya! ! memnundu
ak sakallı nur yüzlüydü
yeşil bir bahçede
çok daha güzel gözüktü..”
baba..! rüya güzel mi..?
ah kızım.!
sen anlattın
ben ağladım
ben anladım
bu ne güzel esrarlı bir rüya
cennetten bir hatıra
o bizi görüyor
hissediyor kızım
ve en çok da seni seviyor
akşam sabah okuduğun Kur’an
ona ulaşıyor
Kur’an okumayı çok severdi
sen onun sevdiğini yapıyorsun
ah babacığım
yeşil bahçene
çağır beni de…

Mustafa kaya /20.11.2006
çengelköy
www.mustafakaya.net