Babam Şiiri - Bilal Koman

Aylar karanlik günler boguk
Yasayim diyorum olmuyor iste
Yillardir basim önüme egik
Aglayan gözlerim gülmüyor iste

Saçlarin agardi belki belin büküldü
Seni bilmem benim cigerim söküldü
Yarinlarimiz ker belaya mi döküldü
Oldum olasi aklim almiyor iste

Hayalin hep önümde duruyor
Hançer olup sinemden vuruyor
Umut çiçeklerim bir bir kuruyor
Deli gönlüm seni silmiyor iste

Sabah hayalimde gece düsümdesin
Aksam evimde sabah isimdesin
Yani hem içimde hem disimdasin
Yoklugun pesimi salmiyor iste

Nasil salsin sensin tek vari
Gel artik beklemenin yok kari
Bin kerede sallasam su zari
Bir türlü düses gelmiyor iste

Varligini bile bile görememek
Elini öpüp bir kez saramamak
Bir türlü murada erememek
Ölmek istese de oglun ölmüyor iste

Kader bize neden gülmüyor baba
Kimse arzu halim bilmiyor baba
Aglasam soran bile olmuyor baba
Dolmuyor yerin dolmuyor iste

Yasamalar ölmeler beklemeler sikti beni
Sebebini sorma senin yoklugun yikti beni
Anilar göz göre göre yakti beni
Anilar nedense solmuyor iste

BILAL ogluna sorarsan geçti zamani
Tek sana etti ömründe eyvallah’i - aman’i
Bir yalan dünya birde hasretin yikti KOMAN’i
El ne bilsin derdimi bilmiyor iste….