Babam Şiiri - Medine Yılmazer

Gözünün,bebeğiydim,bir zamanlar,
Canındım!
Ne kadar uzakta kaldı,baba!

Konuşabilseydim,keşke seninle,
Ama dobra,dobra,düşünmeseydim kızacakmı!
Hangisi günah,acaba hangisi ayıp baba!

Tükeniyor gözünün,bebeği,
Yavaş yavaş yok oluyor yaşanan her biri acı
Onu yaşamdan alıyor,

Ne kadar zordur! sen bilirsin!
Bu dünyada onca kalabalığın içindeki,
yanlız bir başına kalmayı baba!

Biliyormusun? kimseyi görmüyorum ben
Bir çoğunu da yok sayıyorum
Var saydıklarımı zaten bulamıyorum ve..

..ben isyan ettiğimde
Canım yandığında ölesiye
Kimselerde beni görmedi! duymadı neden baba?

Her şeyleri günah dediniz
Çoğuda ayıptı sizin için çok önemliydi elalem ne der,kaygısı
Sen ayıbı bize böyle öğretmedin ki

Namussuzluktu,yalancılıktı
Boynunu eğdirmekti
Hangisini yaptık?

Anlamıyorum babacım anlamıyorum
Aslında sitemim sana değil
Bunu biliyorum uyum sağlaymadığım bu bozuk düzene isyan ediyorum

Ne zaman büyüdüm diyorum
İki tane çiçeğime bakıyorum
Benim mi diye! ben senin bizi yetiştirdiğin gibi yapamadım!

Tutunamadım babacım bir yerlere tutunamadım
Sığamadım kendime
Kısacası ben,ben olamadım babacım