Babam Şiiri - Osman Kaplan

Şiir yazmak geldi içimden babama
Yıllardır da yazmak istemişimdir
Ama ne bir söz geliyor aklıma
ne bir cümle, bu sevgiyi;
hangi söz, hangi benzetme anlatabilir ki zaten, ben kalkamam bu ağır yükün altından, bu sevgiyi anlatamam, büyük insan babam…

Biliyorum ben hakkını ödeyemem de, sen hakkını helal et babam
Ben seni anlatamam da, sensiz günler de döktüğüm her gözyaşı anlatsın babam
Sensizliği istemiyorum, düşünemiyorum da, o hayatın tüm yükünü taşıyan gözlerini görmeden, o ellerinin sıcaklığını hissetmeden
Yaşar mıyım, yaşarmıyım? Babam,

Bilmezdim de önceleri, derdinde inanasım gelmezdi
Hayat zormuş, zormuş babam
Yıllar geçmesin, tükenmesin zaman
Hep o köşende, gözlüğünü tak, gazeteni oku babam
Şakalaş herkesle, herkesle babam

Olmuşsa bir zalimliğim, affet beni
Bakıp da, görüp de anlayamamışsam kıymetini
Kalbim sızlayarak, aff diliyorum babam, affet beni
Büyük insan, babam.

Sen varsın ya, ne dost ararım, ne eğlence
Sen varsın ya, bana öğrettiklerin var ya; saygı, sevgi, namus üzerine
Hayat üzerine
Sen varsın ya işte, her şeysin
Canım babam.

Biliyorum babam, sana akan hiçbir gözyaşım boşa değil
Ve hiçbir zaman kendimi yalnız hissetmedim
Yıkılmak nedir, bilmedim
Yanımda sen varsın, aslan yürekli babam.

Aslan yürekli babam…