Babam Şiiri - Soner Çamlıdağ

Oydu, beni şefkatle yürekten kucaklayan
Yapmacıktan değil de gerçekten sarılan
Saçlarımı kırılmasın diye incitmeden koklayan
Ecel sana doyamadan geldi aldı babam

Dolanırdım etrafında sevgiye susadığımda
Baktığında bana gül açılırdı sanki yanağımda
Dağ vardı sanki arkamda, dayanıyordum korktuğumda
Şimdi o dağ yıkıldı da yaslanamıyorum babam

Başına gelmeyenler bilemezler bu acıyı
Dindiremedim yüreğimdeki bu bitmez sancıyı
Gözyaşım akmaz oldu artık, içime attım anıyı
Bağırdım çağırdım ama duymadın ki babam

İyilikti, sevgiydi, saygıydı bana öğrettiği
Sadece ben değildim ki sözünü dinlettiği
Kardeşlerim de hissetti bu eksikliği
Sen gittin ya bizlerde sevgin kaldı babam

Ferhat ettim dağlar, taşlar duysun diye
Yoldum saçlarımı bir daha uzamasın diye
Uzandım yanına tabutuna benide koysunlar diye
Yeşermiş fidanların hep soldu kurudu ya babam