yalnızlığın en zengini1957
yıllar sel gibi alıp
eksilttiçe birer ikişer
aklınıza belki gelir
abı baba babam
babam, hayatı yarısı
siyah beyaz
diğer yarısı renkli
elbette bizlerle
deniz gören bir ev
komşunun güzel bahçesi
kedimiz şeker,ve babam
sabah erkenden bizi
okula kendini işe götüren
akşam iki kısa korna
balkonda yolu beklenmeyen
babam
gitti ama ardında bir resim
içinde biz
o balkonda yalnız
bir fincan kahve,şekersiz
her gece
içti
arasıra bagırdığıda oldu
hayırları meşhurdu
aslında bizleri kıskandı
sevdiğini paylaşmayı
hazetmezdi
bir sabah yine gitti
ve dönmedi
babam.
Kayıt Tarihi : 9.10.2009 21:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şimşek Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/09/babam-371.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!