Babam Şiiri - Ahmet Özdemir

Bu dünyaya kimler gelip gitmedi,
Tutkular ardında yelip gitmedi,
Fani kulluğunu bilip gitmedi,
Dili engin adam gibi bir adam;
Feleğin çarkında çığladı babam.

İrfan mektebini bilmiş okumuş,
Sabrı, şükrü ilmik ilmik dokumuş,
Merhameti, hoşgörüsü çok imiş,
Kutlu ongun, adam gibi bir adam;
İffeti özüne bağladı babam.

Geçim derdi dört yanını sarınca,
Didinen taşıyan koşan karınca,
Sebil etti var ömrünü varınca,
Gönlü zengin adam gibi bir adam;
Onurla rızkını sağladı babam.

Hem yetim, hem öksüz hem yoksulmuş,
Kimseyi incitmez bir garip kulmuş,
Atatürk aşkıyla yüreği dolmuş,
Aslı yengin adam gibi bir adam;
Coşkun ırmak gibi çağladı babam.

Sevgisi içinde hep gizli kaldı.
Bizim için onca hayale daldı.
Büyüttü okuttu yad eller aldı.
Huyu dingin adam gibi bir adam;
Yolumuza bakıp ağladı babam.

Gurbet acısına acı eklemiş,
Dualarla evlât yolu beklemiş,
Yükü ağır gelmiş, kalbi teklemiş,
Ruhu bengin adam gibi bir adam;
Göçtü yüreğimi dağladı babam,

26 Ağustos 2009 Altınoluk