Yuva hasreti içinde bilinmeze karıştı,
Çukurova’ya inip el kapısında çalıştı,
Yokluk belini bükünce, çaresiz sıkıştı
Mert yapılı bir insandı, benim babam.
Eşine dostuna düşkün, vefalı yaşayan
Hatayı gördüğü zaman dostça yakınan,
Gönlünden sıcacık sevgiyi bize taşıyan,
Mert yapılı bir insandı, benim babam.
Ceketimi satarım diyerek, yemin verdi
Ellerin sözüne bakmayın okuyun derdi!
Yoksuldu, elindeki imkânı ortaya serdi
Mert yapılı bir insandı, benim babam.
Bıraktığı, yaşattıkları bellekten silinmez
Ne yapsam yapayım, hakkı hiç ödenmez
Yokluğu dayanılmaz acı verir, çekilmez
Mert yapılı bir insandı benim babam.
Büyüğünü saydın fakat O kazdı kuyunu!
Ulusoy’um; yâd ederse geçmişini soyunu,
Yabana atar mı atasından gelen huyunu?
Mert yapılı bir insandı benim babam.
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mevlani Ulusoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/23/babam-313.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)