bir gün dü
sen yoktun her zamanki yerinde
oturamadım babacığım....oturamadım o sandalyeye
gözlerime hücum eden duygularıma soramadım
dilime gelen sözleri konuşamadım
yüreğim sıkıştı
düğüm düğüm boğazım
küçük bir masa..ve çekmecesi..bir sandalye
geriye bıraktığın en anlamlı
ama hiç beni terk etmeyen
beni derinden vuran bir fotoğraftı
orada oturuşun babacığım..orada okuyuşun
günün beş vakti çekmece çekilir
çekmecede gözlüklerin
kelam-ı kebir saygıyla açılırdı
daha bir aydınlık dururdu
gecekondu evimizin duvarları
hepimize boyutlar katardı titrek sesin
susuz kalırdı damağın dilin..
kah perdeleri çekerdin
kah camekanlı balkona çıkardın
arada bir çekmeceyi açardın
daha neler vardı o çekmecede
iki taraflı bir ayna…bir bıyık makasın
bir kurşun kalem…telefon fihristi…ve boş beyaz kağıtlar
durdum dinliyorum babacığım seni
kimse dolduramadı yerini
bir masa olamadık dinlerken
bir çekmece olamadık sana
bir sandalye olamadık soluk alman için
uzaklarda kaldım..duyamadım sela nı
geciktim çok… kılamadım namazını
ve kabrine atamadım bir kürek toprağı
seni ilk ziyaretimi yazamam…yazamam
içimdeki sızıyı anlatamam…anlatamam..
01.07.2005 / ankara
mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 1.8.2005 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç böylesine duymamıştım içimde,kaybetmenin dayanılmaz korkusunu...Bağrıma çöreklenmemişti hiç derinden,bir ölümün hikayesi...
Yitirilmek/yitirmek değilmiş meğer ölüm,sadece kabullenmekmiş sessiz sedasız....Yok olanı unutmak yerine daha ziyade böğrüne nakşetmekmiş ölüm....Gözün yaşını silip durmak yerine,öylece tebessüm edebilmeyi öğrenmekmiş...Olmamışla olmuşa,kurumuş vaadler dizelemek yerine,ruhuna üflenen huzura açmakmış gözlerini...Sabır meyvelerini tatmaktan öte tattırmakmış ömründeki yalnızlık denen yanıbaşındalığına....Alışmakmış büyürken acısı içinde,yangınlara göz açtırmakmış bile isteye...
Canım öğretmenim,mevlamdan sabır diliyorum senin için...
Babacığına da sonsuz rahmet...
Sen söyle şimdi canım öğretmenim,alışmak mı kolay uzun uzadıya gecelere,yoksa gündüzlerin ışığı olmaya çalışmak mı?
Paylaşımına teşekkürüm sonsuz.Kocaman sevgiler maviş yüreğine...
MEO :))
ve kabrine atamadım bir kürek toprağı
seni ilk ziyaretimi yazamam…yazamam
içimdeki sızıyı anlatamam…anlatamam..._ALLAH nur icinde yatirsin,gercekten kimi duygular anlatilmaz...saygilarimla üstadim
'durdum dinliyorum babacığım seni
kimse dolduramadı yerini '
Iste bu yüzden sevdiklerimizin degerini cok gec olmadan bilmek lazim. Kaybedilen, bosa gecen zaman ne yazik ki geri gelmiyor..
TÜM YORUMLAR (10)