'Ben hayatta en çok babamı sevdim...'
Ah! CAN Babanın bu dizeleri yok mu? Beni benden alıp, gider...
Ama çok erken gittin babacığım, yarım kaldı sevgim...
'Baba' kelimesi başlı başına beni hüzne ve kedere boğuyor,
İçimden ağlamak ve kederlenmekten başka da bir şey gelmiyor..
Kaybettim seni 92 yılının o kötü yazında.
Kaybettim koynumda bir avuç sevincimi,
Yok oldu mavi gözlerindeki gülüş,
Kasketin, palton ve yelek cebindeki saatin,
Vuruldum bir ateşten kıpkızıl kor oldu yanarım
Yandıkça küllerimden, bir dağ gibi dumanlı
Sislerin ortasında görünmez olur suretim
Var mıdır ki derdimin ortağı babacan bir yürek
Nerede sesi huzur ve güven veren o koca çınarım
Nasıl yıkıldı feleğin bir fiskesiyle
Nereye gömdüler o koca gövdeni
Nasıl kıydı o zalim ölüm, kalleş ölüm,
‘var git diyemedin mi? Benim on yavrum var” diyemedin mi?
Ben olmaz isem onların boynu bükük kalır,
Hevesleri kursaklarında, elleri koyunlarında sessiz
Kimsesiz ve ekmeksiz, aşsız kalırlar diyemedin mi baba…
Ve gömdüm seni yüreğimin biçare derinliklerine
Bir sızı ile atıp durmaktadır, ince ince kanarsın içimde
Ne kadar üzülsem de, yalan dünya her şey boş işte,
‘Dünya dediğin bir pencere, her gelen baktı geçti’.
Evet zaman geçip gitti, geri gelemezsin ki,
Geride kaldı artık, o gri tondaki çocukluğum...
Geçiyor zaman ve ben hala düşünmekteyim,
Babamın derdiyle derdime dert katmaktayım...
Eğer yaşıyorsa babanız değerli dostlar...
Eğer hala gözleri üzerinizde gezinmekteyse,
Henüz bakıyorsa gözlerinde bir tutam ıslaklıkla,
Ve gezinmekte ise yanı başınızda sessizce
Gölgesi bile yeter dostlar başınızda…
Çok ama çok kıymetini bilin O’nun,
Onu derinden üzecek hareketlerden kaçının…
Çünkü bu hayatta bir babanız vardır,
İkincisi yoktur dostlar..
Yine de siz benim, sesime kulak verin dostlar…
Duyun beni değerli dostlarım...
Eğer yaşıyorsa hala babanız;
Benden taraf ellerinden öpünüz,
Ve hürmette kusur işlemezseniz,
Ben o vakit daha mutlu olurum.
İzmit - Plajyolu 09 Eylül 2008 12:20
Cafer TaşkınKayıt Tarihi : 9.9.2008 12:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Baba'sını kaybetmiş ve yüreklerindeki bu derin boşluğun sızısı ile yaşayan, şiir yürekli dostalarıma sevgilerimle...
Öncelikle samimiyetin olumlu anlamda dikkat çekiyor, bu şiirinde de, diğer şiirlerinde de... Okurken yazdıklarına inanmak istiyor insan, böyle bir his uyandırıyorsun yani. Ayrıca başka bir konuya daha değinmek isterim, bu şiirin düz yazı gibi, hikaye gibi olmuş. Belki daha kısa cümleler, birbirine bağlı olmayan kısa ifadeler kullansaydın daha şiirsel, daha duru olurdu diye düşünüyorum.
Yazmaya devam et arkadaşım, yazdıkça daha da derinleşecektir duyguların, samimiyetin ise her zaman seni farklı kılacaktır.
Şiirin konusuna gelince, ben de yakın bir zamanda babamı kaybettim, kaybetme duygusunun nasıl bir şey olduğunu çok iyi biliyorum. Bu konuda seni çok iyi anlıyorum. İnsan hayatta bir şeyi kaybetmeden önce onun değerini bilse keşke, kaybetmeden önce söylemesi gerekenleri söylese, çünkü insanlar yokluklarından ziyade kendilerine söyleyemediğimiz sözler yüzünden acı verirler. Bir insanı kaybetmenin en acı yanı budur işte...
TÜM YORUMLAR (3)