Babam Şiiri - Berkan Karasu

Bir dokunuşun vardı sıcacık babam
Ellerini ısıtıp koyardın başıma
Sanki volkan olmuş sevgin fışkırırdı avuçlarından
Böyle belli ederdin sevgini biliyorum
Seni seviyorum demek zor gelirdi belki de
Ne de olsa erkek evin direği işte
Her akşam yolunu gözler gazeteden aldığın
Karton maket arabanın gelişini beklerdim
Otururduk odanın ortasına senin elinde makas benim ellerim boş
Doldurmanı beklerdim makete hasret ellerimi
Olsun her gün gelirdi bir tane ama hiç biri birikmezdi evde annem sağ olsun
Hani bir gün farklı gelmiştin eli boş ve ateşli
O geliş son muydu baba
Birkaç günlük evde bekleyişten sonra
Çıkışını hatırlamıyorum görmedim
Duyduğum seslerden ayırt etmeye çalıştığım gözümde canlandırdığım bir çıkıştı
Ne olursa olsun yakışmıyordu işte sana
Şimdi büyüdüm baba olmama az kaldı
Yeni farkına varıyorum o gün kapatıldığım odadan duyduğum seslerin ne anlama geldiğini
Kulağımda o gün ki gibi hatırladığım annemin hıçkırığı
Nereye gidiyorsun diyordu sana ve sen duymuyordun muhtemelen
Çok mu acelen vardı baba
Çabuk mu gitmen gerekiyordu
Küstüğüm maketleri bıraktım bir kenara
Başımı okşatmadım o günden sonra hiç kimseye
Yeni yeni yaşadığım hasretliğin dokunulmaz acısını yeni yeni kavrıyorum
Dokunamamak ve seni görememek
Hiç yaşlanmadın biliyor musun duvardaki resminde
Hala saçların simsiyah ve her zamanki gibi bıyıklısın esmer teninde yine o gülümseme
Of baba…
O günden sonra azıcık büyüdüm ben yarın kalan bir yanımla
Sevecen sıcaklığını hissettim akşamları kapı eşiğinde
Hani bir plak getirmiştin eve senle dinlerdik durmadan
Bana kaderimin bir oyunu mu bu
Aldı sevdiğimi verdi zulümü
Seni çok özledim baba
Seni çok özledim