Babam Şiiri - Banu Abdullahoğlu

Sana asla konduramam ölümü,
Unutamam o güzel yüzünü,
Nasıl alışırım ölümüne,
Bizi bırakıp gittiğine.
Göremedin babam beni,
Büyüyüp gelinlik giydiğimi.
Ama ben gördüğünü biliyorum,
Çünkü seni yanımda hissediyorum.
Her an bekliyorum seslenmeni,
Kızım işte geliyorum demeni.
Biliyorum bir daha duyamayacağım,
Ne yapalım ben de böyle avunacağım.
Babam sana nasıl kıydılar,
O mezara koydular.
Başınız sağ olsun dediler,
Ama acımızı bilemediler.
Ne çok isterdim baba seni görmeyi,
Bir kerecik doyasıyla sarılıp öpmeyi.
Allahım nerden verdin?
Kanser denen bu illeti.
Ne çok varmış onu sevenler,
Öldüğüne inanamadı kimseler.
Dilerim senden Allahım!
Rahat olmasın hakkını yiyenler.
Mezarında rahat uyu babam,
Acı çekmene dayanamam.
O güzel yüzün nur olsun,
Bütün dualar ruhuna şaad olsun.