Babam Şiiri - Gönül Karahan

Ne kadar beni istemesen de,
Kaderine razı gelmişsin de,
Ne olmuş “kız” olmuşsam,
Seni babam bilmişim.

Yarı aydınlık aklınla,
Bana zincir vurdun,
Kırmak istemesemde,
Kırdık birbirimizi,

Dayatma düşünce ve davranışlarla,
Zincirle bağladın beni,
Her ne yaparsanda
Sevdim ben seni,

Görünmez bağlar vardı aramızda,
İstesekte,istemesekte.
Ayrılmazdı yollarımız.
Kalplerimizde isyanlarla,
Katlandık nedense birbirimizi.

Her ne yaparsan yap,
Şiddetin,öfken,isyanın,
Kaçınılmaz gerçeklerdik ikimizde,
Nasıl bir sevgiydi yüreklerimizdeki,
Nefret desen değil,
Sevgi desen açmazdaydı.

Sen gerçek dünyada,
Ben kaldım fanide,
Neysen oydun benim için.
Sevgin derin kalbimde,
Sadece üç cümle,
Kaldı bende ukte.

Nefret edemem senden,
Babamdın sen benim.
Yaşadıklarını uyguladın bende,
Bense yaşamadığım hayallerde,

Tutacağım bir elin yok artık.
Yaslanacağım bir omuz.
Sevgi ile ama kızgın olsada
Bana bakan ne bir çift göz.

Yine her haziranda,
Yüreğim burkulur sessizce,
Babalar günün kutlu olsun,
Makamın cennet olsun.
14.06.2008