Babam Şiiri - Fahri Işık

Onbeş haziran babam
Ondokuz”da ben doğmuşum
Babalar günü bilmeyen babam
Anneler gününde inleyen anam
Gariplerim hayal gibi gelip geçtiler
Sitma nöbetlerine tutulmuş gibi
Geceler boyu ağladım sana babam
Gün görmemiş garibim
Ayaklarına turab olaydım
Sende yoktu bende hiç bir şey yoktu
Oysa sana neler vermek isterdim
Babam
Sırtında mecrefesi,
Yarılanmış siğarası dudaklarında
Yüzünde eksilmeyen tebessümü
Hep kendini dövdü benim yerime
Yokluklarda bilge olmuş babam
Aksam dönüşünde tarladan
Şalvarında duruyordu sevinçlerimiz
Sarmış içine taze bademleri erikleri
Pamuk tarlasında babam
Kazması elinde çapada babam
Sarı başaklı ekinlere
Orak sallayan yine babam
Kör beygirin ardında düven süren,
Ekmek getiren, doktora götüren babam
Gaz lambalı gecelerde yatamazsam
Yanık sesiyle masal anlatan babam
Tan yeri sabahlarda sesini özledim
İlahi nağmelerle çocuklarına dua eden
Babalar gününü bilmedi babam
Analar gününde inledi anam

Büyüdüm çocuklarım olduda
Hemde torunlara oldum dede
Yanarım yanarımda, sana bir şey veremedim
Babalar günün kutlu olsun diyemedim
ALLAHTAN Sana rahmet
Mekanın cennet olsun BABAM