(Babam) Şiiri - İbrahim Bayhan

Bir adam düşünün bir adam,
İzanı iman, mizanı gönül,
Bir adam düşünün bir adam,
Emekle geçen koca bir ömür.

Bir adam düşünün bir adam,
Erkenden çökmüş omzuna yaşam kavgası,
Kıtlığa direnen körpe bir fidan,
Dürüstlük, mertlik, doğruluktur mayası.

Bir adam düşünün bir adam,
Hırpalanmış yara almış hayattan,
Kimseye el açmamış onca yokluktan,
Pes etmemiş uzak durmuş haramdan.

Bir adam düşünün bir adam,
Tam yedi çocuk vermiş toprağa,
Çalışıp bedenle didinmiş durmadan,
Yedi çocuk büyütmüş helal rızıkla.

Bir adam düşünün bir adam,
Firar etmiş siyahlık saçtan sakaldan,
Zorlukla geçen yetmiş beş yılın ardından,
Hala nihayetsiz bir iyilik ve sonsuz bir vicdan.

Bir adam düşünün bir adam,
Koca bir çınar gibi her yana uzanan,
Onca çileye rağmen dimdik ayakta duran,
İşte dostlar bu adam benim babam!
Mutluyum, gururluyum onun oğlu olmaktan…