Babam doğru insandı,
Çalışıp, çabaladı,
Namerde muhtaç olmadan,
Ebede uğurlandı.
Hayatı çok severdi,
Dosta değer verirdi,
Yalancılar yanında,
Renkten renge girerdi.
Yalan, riya bilmezdi,
Hep üretmek isterdi,
Vatanımın uğruna,
Canım fedadır derdi.
Okumaktı sevdası,
Çekti dünya cefası,
İnşallah sürecektir,
Orda cennet sefası.
Kendisi hep söylerdi,
Okumak iyi derdi,
Ceketini satarak,
Okutmak sözü verdi.
Gezçmezdi boş zamanı,
Okurdu hep Kur-an’ı.
Dünya denen nizamı,
Anlamaktı meramı.
Severdi hoş sohbeti,
Bilirdi dost kıymeti,
Candan dostları için,
Çekerdi her külfeti.
En büyük vasiyeti,
Bize doğru ol derdi,
Hak, hukuk adaletten,
Sakın vazgeçme derdi.
Dostlarına inandı,
Gönül verip bağlandı,
Hani hep söylenir ya,
Adam gibi adamdı.
11.01.2008
G.O. P/Ankara
Kayıt Tarihi : 12.1.2008 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nazmi GEZMİŞ İzmir
bey.Rahmetle anıyoruz. NURETTİN MEMİŞ
TÜM YORUMLAR (3)