Babam Şiiri - Güven Aktaş

Yaşlanmıştı artık tükenmişti hayat onuda bitirmişti,
Hastaneye yattı bir anda eridi bitti,
Ölmek istemiyordu daha onun için erkendi,
Çünkü daha oğlu dokuz yaşına girmişti....
Pazarlık yapamadı babam yaradanla,
Rahmetli oldu eylül’ün yağmurlu bir sabahında,
Yastığını almış hastaneden anam getirip koydu yatağına,
Bir kelebek vardı, büyüktü babamın en sevdiği oda da, , ,
İnanamamıştım hiç bir zaman onun artık ekmek getirmeyeceğini,
Köşeden görünce benim ona koşarak gidemeyeceğimi,
Herkes baba derken benim boynum bükük yere düşeceğini,
Bilemiyordum onun artık gelmeyeceğini....
Büyüdüm geldim bu zamanlara babam yoktu yine arkamda,
Yılmadan dualar ettim onun ruhuna,
Görüyordu beni heryerde her zaman her ne yapsamda,
Kızıyordu sanki mezarında her ağladığımda,
Elbette bende eriyip biteceğim
Gözlerim deki ateşi kendim bile göremeyeceğim
Hakk’ın huzuruna çıktığım vakit
İşte o zaman babamı öpeceğim....