Babam Şiiri - Bahadır Bedir

Saba makamında bir ney sesi yankılanır kulaklarımda
Ezgilenen melodi tutup kaldırır yorgun bedenimi
Ve içtiğim sigaramın dumanı kadar hafiflerim bir anda
Rutubetin iz bıraktığı bu çirkin duvarların karşısında

O ney sesi ki babam gibi
Yiğit babam, vefakar babam gibi

Az da olsa kazandığını paylaşan babam
Boyasız ayakkabılarının bağcıkları püsküllenmiş babam
İki pantolonla tüm kışı deviren
Geceleri neden geç geldiğini kötüye yorumladığım
Ve anladığımda kendimden utandığım babam

İş yerinde, kendine biriken kumaşlardan yastık yapmış
Yetiştirmek için boğazımızdan geçen lokmaları, biraz dinlenmiş
Battaniye yerine üstüne iki çift kumaş atmış
Tez sönen şeytan sobası onu aldatmış
Uyandığında burnunun direkleri sızlayan babam
İşte o adam, bu zülme nasılda katlanmış

El emeği göz nuru
İğne ucuyla çevirdiği dünyamızın direği babam
Hatırlarım çocukluğumda beni götürdüğü maçları
Yanlış yaptığımda bir an için çatılırdı kaşları
Bir kere ağzımda, daha yakmadığım sigarayla yakalamıştı beni
Şimdi anlarım hep benim içindi uyarışları

Hep yarım kalmış uhtelerinde yaşarken
Yine hep bir inatla gülümseyen babam
Herşeyden önce insan olmayı bilen
Kimselerin kalbini kıramayan babam
Temizliğini bilenlerin art niyetine uğrasada
Kin tutmayan yüreğinde
Yüce yaradanın affedicilik özelliğini verdiği
Eli öpülesi
Fakat hiç elini öptürmeyen büyük yürekli adam
İşte o adam benim babam