Babam. Şiiri - Kemal Taşyenen

Yazsam da adını yakutlarla semaya,
Çıksamda gök kubbe de arş'ı alâ ya,
Uzatsam kollarımı sarılsam boynuna,
Bir varmış, bir yokmuşsun Babam.

Hep söylerdin., Ey Evlat.!
Bakmaz gözyaşına hayat, samanı da toprağıda eler.
Bu dünya da çok fani, kendini ölmez zanneder.
Düşerse kapına zalim, onu da Allah affeder..

Başın dimdik gözler kara, Anam dı can yoldaşın.
Canından can versende, hayat oldu sırdaşın.
Tutardın hep güçsüzün, düşkünün elinden,
Bu can sana helal dir ebediyen.

İstemem, olmasın, benim de param pulum.
İyi ki O mübarek hamurunla yoğrulmuşum.
Benim de başım dik gözüm hep kara,
Yazabilsem adını yakutlarla semaya.

Arzu hayal eder, hep seni özlerim.
O güzel adını kalbim de gizlerim.
Onurlu sevginle tutundum hep yıllara,
Lanet okurum, Ana Baba'ya dil uzatanlara..

( 01.04.2007)